Malucha czekają poważne zmiany w życiu, często trudne do zaakceptowania. Ale to, co nowe, wcale nie musi być niedobre. Do trudnych sytuacji trzeba po prostu dziecko i siebie przygotować.

Debiut w przedszkolu to niełatwa sprawa zarówno dla dziecka, jak i dla rodziców. To pierwszy krok do samodzielności, który dzięki pozytywnemu nastawieniu może łączyć się z miłymi przeżyciami.

Gdy podejmujecie Państwo decyzję o wysłaniu dziecka do przedszkola, należy postawić pytanie, czy przygotowane jest ono do tego? Być może po raz pierwszy pozostanie samo bez osoby bliskiej i do tego w nowym środowisku. To będzie trudne przeżycie dla dziecka i dlatego proponujemy zastanowić się, co zrobić, aby dobrze przygotować do czekających go przeżyć. Warto dołożyć wszelkich starań, aby początkowe trudności były drobne i nie urosły do rangi problemu, natomiast pobyt w przedszkolu od pierwszego dnia był zapamiętany jako radosny okres w życiu.

Gotowość dziecka do przedszkola to między innymi zdolność do nawiązywania kontaktów społecznych i w miarę samodzielne załatwianie podstawowych potrzeb. Jednak ciągle najpewniej maluch się czuje, kiedy rodzic jest w obrębie jego wzroku i w każdej chwili może przyjść i się przytulić.

Przygotowując dziecko do przedszkola należy wzmacniać kontakty społeczne poprzez zachęcanie do pozostawania w grupie dzieci, pomaganie w zdobywaniu doświadczeń w dzieleniu się z innymi zabawkami, współpracy i wspólnej zabawie. Zachodzi również potrzeba zdobywania przez dziecko pozytywnych doświadczeń pozostawania bez mamy, w celu akceptacji czasowej rozłąki i nauki samodzielności. Starajmy się też, aby dziecko zdobyło pierwsze samodzielne doświadczenia w większej grupie dzieci. Z daleka obserwujmy i pomagajmy, aby nowe doświadczenia były miłym przeżyciem i kończyły się radośnie.

Dziecko wykazuje gotowość do przedszkola, kiedy poznało i zaakceptowało podstawowe elementy i zasady współżycia społecznego, nie boi się pozostać przez dłuższą chwilę samodzielnie w grupie dzieci.

Kolejną sprawą jest umiejętność zgłaszania potrzeb fizjologicznych przez dziecko, załatwiania tych potrzeb w toalecie, mycia rączek, picia z kubeczka i posługiwania się łyżeczką. Pozostałe podstawowe umiejętności jak np. ubieranie się – nie są konieczne, choć dla dziecka bardzo pomocne w codziennym życiu przedszkolnym.

Pójście do przedszkola przedstawiamy dziecku jako sprawę zupełnie naturalną, dziecko jest dumne z osiągniętej dojrzałości, i że będzie mogło wreszcie chodzić do przedszkola.

Niedopuszczalne jest straszenie przedszkolem w rodzaju: tam ciebie nauczą, skończą się dobre czasy przy mamusi, tam zrobią z ciebie grzeczne dziecko. Wręcz przeciwnie, należy dziecku prezentować pobyt w przedszkolu jako miejsce nieograniczonych możliwości zabawy i nowych kontaktów, gdzie wszyscy będą je kochać i szanować.

CO MOŻE POMÓC DZIECKU?

• Wcześniejsze przyzwyczajanie dziecka do przebywania poza domem pod opieką dziadków lub znajomych, aby przedszkole nie kojarzyło się dziecku z pierwszym rozstaniem
• Kontaktowanie dziecka z rówieśnikami, np. na placu zabaw
• Uczenie dziecka poprzez zabawę czynności związanych z samoobsługą
• Informowanie dziecka o tym, że czas w przedszkolu będzie spędzało w towarzystwie innych dzieci, bez rodziców
• Ważne jest, aby rodzice podczas rozstania z dzieckiem byli spokojni (dziecko wyczuwa niepokój dorosłych)
• Zabawy z dzieckiem „w przedszkole”, przedstawianie jego realnych zalet, m.in. obecność rówieśników, różnorodność zabawek
• Akceptacja płaczu dziecka – naturalnej, zdrowej reakcji na nową sytuację (nie należy dziecka zawstydzać)
• Wcześniejsze poznanie przedszkola – spacery w kierunku placówki, krótkie wizyty w ogrodzie przedszkolnym i przedszkolu
• Drobiazg przyniesiony przez dziecko z domu do przedszkola, np. ulubiona zabawka, poduszeczka
• Wcześniejsze odbierania dziecka w początkowym okresie (zawsze należy odbierać dziecko zgodnie z obietnicą)

NADAJĘ SIĘ NA PRZEDSZKOLAKA:

• Zostaję na trochę bez mamy.
• Umiem się ubrać i rozebrać, w razie potrzeby potrafię poprosić o pomoc.
• Umiem umyć ręce i samodzielnie korzystać z toalety.
• Potrafię wycierać nos.
• Umiem samodzielnie jeść łyżką i pić z kubeczka.
• Potrafię sygnalizować swoje potrzeby.
• Rozpoznaję swoje rzeczy wśród innych.